νιρβάνα


Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα του Μπουκόφσκι και υπάρχει μέσα στην συλλογή, The Last Night of the Earth Poems. Ο Tom Waits πήρε βαθιές ανάσες, έβαλε ένα μουσικό παιχνίδι να τον συνοδεύει και το απήγγειλε με τον δικό του μοναδικό τρόπο για να το συμπεριλάβει στην συλλογή του 2007, Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards, (το ακούς ΕΔΩ). Ο ανεξάρτητος σκηνοθέτης Patrick Biesemans θέλησε να κάνει μια μικρού μήκους ταινία βασισμένη πάνω στο ποίημα αλλά και πάνω στην φωνή του Tom Waits. Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης για την προσπάθειά του, σκοπός του ήταν να φτιάξει ένα ερωτικό γράμμα αφιερωμένο στους ταξιδιώτες, στους συγγραφείς, στους τραγουδιστές και στους ποιητές. Αρκετά στυλιζαρισμένο και τοποθετημένο σε μια 50s και 60s ατμόσφαιρα, ο Biesemans παρέδωσε το συγκεκριμένο βίντεο – φόρο τιμής στον Μπουκόφσκι και τον Γουέιτς μέσα από ένα χιονισμένο εστιατόριο όπου θες να μείνεις στα σκαμπό του για μια υπόλοιπη ζωή.   

Για το ποίημα nirvana έχουν δημιουργηθεί κάνα δυο βίντεο ακόμα και κυκλοφορούν εκεί έξω αλλά δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. 


Charles Bukowski's Nirvana from Patrick Biesemans on Vimeo.



νιρβάνα

χωρίς ιδιαίτερη πιθανότητα,
εντελώς απελευθερωμένος από κάποιο
σκοπό,
ήταν ένας νεαρός άντρας
πήγαινε με λεωφορείο
διασχίζοντας την Βόρεια Καρολίνα
στον δρόμο για
κάπου
και ξεκίνησε να χιονίζει
και το λεωφορείο σταμάτησε
σε ένα μικρό καφέ
στους λόφους
και οι επιβάτες
μπήκαν μέσα.
εκείνος κάθισε στον πάγκο
μαζί με τους άλλους
παρήγγειλε και το
φαγητό έφτασε.
το γεύμα ήταν
ιδιαίτερα
καλό
και ο
καφές.
η σερβιτόρα ήταν
διαφορετική από τις γυναίκες
που είχε
γνωρίσει.
ήταν αυθεντική,
υπήρχε ένα πηγαίο
χιούμορ που έβγαινε
από μέσα της.
ο ψήστης έλεγε
παλαβά πράγματα.
ο λαντζέρης
στο βάθος
γελούσε, ένα ωραίο
καθαρό
ευχάριστο
γέλιο.
ο νεαρός άντρας παρακολουθούσε
το χιόνι μέσα από τα
παράθυρα.
ήθελε να μείνει μέσα σε
αυτό το καφέ
για πάντα.
το παράξενο συναίσθημα
πέρασε από μέσα του
ότι όλα
ήταν
όμορφα
εκεί,
ότι για πάντα
θα παρέμεναν όμορφα
εκεί.
ύστερα ο οδηγός του λεωφορείου
είπε στους επιβάτες
πως ήταν ώρα
να επιβιβαστούν.
ο νεαρός άντρας
σκέφτηκε, απλά θα καθίσω
εδώ, απλά θα παραμείνω
εδώ.
αλλά τότε
σηκώθηκε και ακολούθησε
τους υπόλοιπους μέσα στο
λεωφορείο.
βρήκε την θέση του
και κοίταξε προς το καφέ
μέσα απ’ το
παράθυρο.
ύστερα το λεωφορείο ξεκίνησε
έκανε μια στροφή
προς την κατηφόρα, και βγήκε από
τους λόφους.
ο νεαρός άντρας
κοίταξε ευθεία
μπροστά του.
άκουσε τους άλλους
επιβάτες
να μιλάνε
για άλλα πράγματα,
ή
διάβαζαν
ή
προσπαθούσαν να
κοιμηθούν.
δεν είχαν
παρατηρήσει
την
μαγεία.
ο νεαρός άντρας
έγειρε το κεφάλι του
στο πλευρό,
έκλεισε τα
μάτια του
προσποιούμενος πως θα
κοιμηθεί.
δεν υπήρχε τίποτε
άλλο να κάνει
απλά το να ακούει τον
ήχο της
μηχανής,
τον ήχο από τα
λάστιχα
μέσα στο
χιόνι.