Παραμονή
χριστουγέννων, μόνος,
στο δωμάτιο
ενός μοτέλ
κάτω στην ακτή
κοντά στον
Ειρηνικό---
τον ακούς;
έχουν
προσπαθήσει να κάνουν αυτό το μέρος εντελώς
Ισπανικό,
υπάρχει
ταπετσαρία
και λάμπες, και
η τουαλέτα
είναι καθαρή, υπάρχουν
μικροσκοπικά ροζ
σαπουνάκια.
δεν θα μας
βρουν
εδώ:
τα
μπαρακούντα ή οι κυρίες ή
οι
προσκυνητές
ειδώλων.
πίσω στην
πόλη
είναι
μεθυσμένοι και πανικοβλημένοι
περνώντας τα
φανάρια με κόκκινο
ανοίγοντας τα
κεφάλια τους στα δύο
προς τιμήν
των γενεθλίων
του Χριστού.
αυτό είναι καλό.
σύντομα θα
τελειώσω αυτό το 750άρι
ρούμι από το
Πουέρτο Ρίκο.
το πρωί θα
ξεράσω και
θα κάνω
ντους, θα οδηγήσω πίσω
στην πόλη,
θα φάω ένα σάντουιτς γύρω στη 1 μ.μ.,
θα ‘χω
γυρίσει στο δωμάτιό μου μέχρι τις
2,
απλωμένος
στο κρεβάτι,
περιμένοντας
το τηλέφωνο να χτυπήσει,
χωρίς να
απαντήσω,
η αργία μου
είναι μια
απόδραση, η
λογική μου
όχι.
Το ποίημα γράφτηκε το 1973, πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό, This Is Not The Titanic No. 1, το 1974
και συμπεριλήφθηκε στην συλλογή Love is a Dog from Hell, το 1977, Black Sparrow Press.
Φώτο: Χριστουγεννιάτικη κάρτα με ζωγραφιά και υπογραφή του Μπουκόφσκι που
κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα του 1988 σε 24 αριθμημένα αντίτυπα.
