Πρόκειται για
ένα από τα πιο γνωστά και πιο όμορφα
animation που έχουνε γίνει πάνω σε ποίημα
του Μπουκόφσκι. Καμωμένο το 1999 από τον Βρετανό
animator,
Jonathan Hodgson και
τον εικονογράφο
Jonny Hannah, το
The Man with the Beautiful Eyes - που υπήρχε
μέσα στη συλλογή
The Last Night of the Earth Poems και πρωτοκυκλοφόρησε το 1992
από τον
Black Sparrow
- αποτυπώνεται ιδανικά μέσα σε τούτο το πεντάλεπτο
animation όπου και η απαγγελία του
ποιήματος παίζει τον δικό της ρόλο.
from
Jonathan Hodgson on
Vimeo.
ο άντρας με τα όμορφα μάτια
όταν ήμασταν παιδιά
υπήρχε ένα
παράξενο σπίτι
όλα τα
στόρια ήταν
πάντα
κατεβασμένα
και ποτέ δεν
ακούγαμε φωνές
εκεί μέσα
και η αυλή ήταν
γεμάτη
καλάμια
και μας άρεσε
να παίζουμε μέσα
στις καλαμιές
παριστάνοντας
πως ήμασταν
ο Ταρζάν
(αν και δεν υπήρχε καμία
Τζέιν).
και υπήρχε μια
λιμνούλα με
ψάρια
μια μεγάλη
γεμάτη από
τα
μεγαλύτερα
χρυσόψαρα
που είχες
δει ποτέ
και ήταν
εξημερωμένα.
έβγαιναν στην
επιφάνεια
του νερού
και άρπαζαν
κομμάτια
ψωμιού
από τα χέρια
μας.
οι γονείς μάς
είχαν πει:
«μην πλησιάσετε
ποτέ αυτό
το σπίτι.»
έτσι,
φυσικά,
εμείς πήγαμε.
αναρωτιόμασταν
αν κάποιος
ζούσε εκεί
πέρασαν
εβδομάδες και
δεν είδαμε
ποτέ
κανέναν.
ύστερα μια
μέρα
ακούσαμε
μια φωνή
από το σπίτι
«ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΗ
ΠΟΥΤΑΝΑ!»
ήταν ενός άντρα
η φωνή.
τότε η σήτα
της
πόρτας
του σπιτιού
άνοιξε
απότομα
και ο άντρας
βγήκε
έξω.
κρατούσε ένα
μικρό
μπουκάλι ουίσκι
στο δεξί του
χέρι.
ήταν γύρω
στα
30.
είχε ένα
πούρο
στο
στόμα του,
χρειαζόταν ξύρισμα.
τα μαλλιά
του ήταν
ανάκατα και
και
αχτένιστα
και ήταν
ξυπόλητος
μ’ ένα
φανελάκι
και το
σώβρακο.
αλλά τα μάτια
του
ήταν
φωτεινά.
φλέγονταν
από
λάμψη
και είπε,
«Έι, μικροί μου
κύριοι,
ελπίζω πως
περνάτε
καλά;»
ύστερα μας έσκασε
ένα
μικρό
χαμόγελο
και μπήκε
πάλι μέσα
στο
σπίτι.
φύγαμε,
επιστρέψαμε
πίσω στην
αυλή των
γονιών μου
και
σκεφτήκαμε
το γεγονός.
οι γονείς μας,
αποφασίσαμε,
μας ήθελαν
να μείνουμε
μακριά
από εκεί
επειδή
δεν ήθελαν
ποτέ
να δούμε
κάποιον άντρα
έτσι
έναν δυνατό ατόφιο
άντρα
με
όμορφα
μάτια.
οι γονείς
μας
ντρέπονταν
που δεν ήταν
σαν
αυτόν
τον άντρα,
γι’ αυτό
μας ήθελαν
να μείνουμε
μακριά.
αλλά
εμείς
επιστρέψαμε
σε εκείνο το
σπίτι
και στα
καλάμια
και στα
εξημερωμένα
χρυσόψαρα.
επιστρέψαμε
πίσω
πολλές φορές
για πολλές εβδομάδες
αλλά πότε
δεν
είδαμε
ή ακούσαμε
τον άντρα
ξανά.
τα στόρια
ήταν
κατεβασμένα
όπως πάντα
και υπήρχε
ησυχία.
ύστερα μια
μέρα
καθώς
γυρνάγαμε πίσω από το
σχολείο
αντικρίσαμε
το
σπίτι.
είχε καεί
ολοσχερώς,
δεν είχε
μείνει
τίποτα,
απλά να
σιγοκαίνε
τα τυλιγμένα
στα μαύρα
θεμέλια
και πήγαμε
στην
λιμνούλα με
τα ψάρια
και δεν
υπήρχε
καθόλου νερό
μέσα
και τα
μεγάλα
πορτοκαλί
χρυσόψαρα
ήταν νεκρά
εκεί,
άνυδρα.
επιστρέψαμε
πίσω στην
αυλή των
γονιών μου
και
συζητήσαμε το όλο
γεγονός
και
αποφασίσαμε ότι
οι γονείς μας
είχαν
κάψει το
σπίτι τους
τους είχαν
σκοτώσει
είχαν
σκοτώσει τα
χρυσόψαρα
επειδή ήταν
όλα τόσο
όμορφα
ακόμα και το
δάσος
με τις καλαμιές
το είχαν
κάψει.
είχαν
φοβηθεί
τον άντρα με
τα
όμορφα
μάτια.
και
εμείς
φοβόμασταν
τότε
ότι
καθ’ όλη τη
διάρκεια της ζωής μας
πράγματα σαν
αυτό
θα
συνέβαιναν
ότι κανένας
δεν ήθελε
κανέναν
να είναι
δυνατός και
όμορφος
μ’ αυτόν τον
τρόπο
ότι
άλλοι ποτέ
δεν
θα το
επέτρεπαν
και ότι
πολλοί
άνθρωποι
θα έπρεπε να
πεθάνουν.
Μετάφραση: Γιάννης Ζελιαναίος
